دنیای ماکت ماشین، یا مدلهای کلکسیونی، در واقع بسیار پیچیده تر از آنست که بنظر می رسد.
هنگامی که به یکی از اعضای کلکسیون خود نگاه می کنید، شاید باورتان نشود که یک ماکت، حاصل کار چند قالب و تجهیزات ریز و درشت و البته نیروی کار متخصص بیشماریست، که قبل از مرحله رنگ آمیزی و مونتاژ، حاصل کارشان، با هم آمیخته شده و این محصول صنعتی / هنری را، خلق کرده اند.
شاید در همین رابطه ذکر یک مطلب ، که البته زیر بنای نگارش این مقاله است، خالی از لطف نباشد.
حرفه اصلی اینجانب ، ادمین ماشین ماکت، تولید محتوای ویدیویی، در شرکت دانش بنیانیست که چندین سال قبل آنرا با شراکت یکی از دوستان، تاسیس کردیم.
حدود یکسال قبل، روی این ایده کار کردیم، که با کمک سرمایه گذاری صندوقهای دانش بنیان، دست به تولید یکسری ماکتهای خاص بزنیم که البته، با استقبال صندوق شکوفایی و نوآوری یکی از پارکهای علم و فناوری مواجه شد.
حتی برای سهولت، بجای تکنولوژی دایکست، روی رزین متمرکز شدیم و یک تیم فنی چند نفره را در قالب یک استارت آپ، برای اینکار در نظر گرفتیم.
شاید شرح مصیبت تولید، در این مرز پر گهر ، در حوصله این مقاله نباشد اما نتیجه تحقیقات بسیار جالب و البته قابل انتظار بود.
راه اندازی خط تولید محصولات صنعتی تخصصی ، در ایران تقریبا محال است! چرا؟!
جهت تولید یک ماکت ساده بدون خطوط منحنی و پیچیده حدود ۲۰ قالب برای قطعات رزین و پلاستیک و البته ف، لازم است.
فقط ساخت این قالبها، حدود ۲۰۰ میلیون تومان برای هر مدل در شرایط فعلی، هزینه بر است!
توجه داشته باشید که از هزینه های دیگر مانند اسکنهای لیزری، ماشین آلات، نیروی انسانی، رنگ آمیزی، مواد اولیه و هنوز سخنی به میان نیاوردیم.
با یک حساب سر انگشتی، به این نتیجه می رسیم که حتی اگر بخواهیم تولیداتمان را با قیمت نمونه های خارجی این سگمنت، حدود ۸۰ دلار یا ۱.۲ میلیون تومان عرضه کنیم، و از هر نمونه ۲۰۰۰ عدد تولید شود، فقط برای هر ماکت، ۱۰۰ هزارتومان، یعنی حدود ۱۰ درصد، هزینه سربار قالبسازی داریم که رقمی غیر قابل قبول است.
در صورتیکه در جوامع صنعتی و اختصاصا چین ، هزینه های تولید بدلیل پیشرفته بودن ماشین آلات و البته تکثر مراکز تولیدو نیروی متخصص ارزان، بسیار پایین است.
و این تازه اول ماجراست. می دانیم یکی از تفاوتهای ماشینهای مدل، با اسباب بازی، لایسنس از تولید کننده اصلیست.
نکته ای که امر تولید را، تقریبا محال میسازد، عدم توانایی یک تولید کننده ایرانی، در اخذ لایسنس از شرکتهای معتبر دنیاست.
از تمام این نکات که بگذریم، در شرایط تحریم صادرات فیزیکی کالا از طرق رسمی به کشورهای اروپایی و آمریکایی بسیار دشوار وغیر قابل تصور است.
نکاتی که ذکر شد بسیار خلاصه و تیتر وار بود اما این ایده، و کنکاش راجع به آن باعث شد درک کنم که چرا کارخانه بزرگی که در شهرک صنعتی شیراز به تولید تخم مرغ شانسی مشغول بود و تمایل به تولید اسباب بازیهای مشابه تخم مرغهای کیندر داشت، نهایتا از تولید منصرف شد، و کلیه اقلام خود را به چین سفارش داد!
متاسفانه موانع تولید در ایران، بسیار عمده، و زیر بنایی هستند.
درباره این سایت